grać w karty

См. также в других словарях:

• grać — ndk I, gram, grasz, grają, graj, grał, grany 1. «brać udział w grach towarzyskich, sportowych lub hazardowych» Grać w berka, w chowanego, w ciuciubabkę, w kotka i myszkę. Grać w bilard, w domino, w loteryjkę, w warcaby. Grać w koszykówkę, w… …   Słownik języka polskiego

• grać [zagrać] w otwarte karty — {{/stl 13}}{{stl 33}} stawiać sprawę jasno, szczerze; postępować otwarcie, szczerze :{{/stl 33}}{{stl 10}}Wierzę mu, on zawsze gra w otwarte karty. Zagrajmy w otwarte karty. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• grać — 1. pot. Co jest grane? «o co chodzi?, co się dzieje?»: – Co jest grane? – pytam bardziej przez uprzejmość niż z zainteresowania. M. Bukowski, Wysłannik. 2. Grać, bawić się (z kimś) w kotka i myszkę, w ciuciubabkę «zwodzić kogoś, postępować… …   Słownik frazeologiczny

• walcować w obrazki — grać w karty …   Słownik gwary warszawskiej

• odkryć — dk Xa, odkryćkryję, odkryćkryjesz, odkryćkryj, odkryćkrył, odkryćkryty odkrywać ndk I, odkryćam, odkryćasz, odkryćają, odkryćaj, odkryćał, odkryćany 1. «odsłonić to, co było zakryte; uczynić coś widocznym» Odkryć twarz. Odkryć garnek, pudełko,… …   Słownik języka polskiego

• łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… …   Słownik języka polskiego

• usiąść — dk XI, usiądę, usiądziesz, usiądź, usiadł, usiadła, usiedli, usiadłszy 1. «przybrać pozycję siedzącą, to znaczy taką, w której ciało spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; siąść w czymś albo na czymś» Usiąść… …   Słownik języka polskiego

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego

• zacietrzewienie — n I «stan zapamiętania się w czymś (np. w gniewie, w dyskusji, w pracy)» Z zacietrzewieniem grać w karty. Dyskutowali spokojnie, bez zacietrzewienia. zacietrzewienie się rzecz. od zacietrzewić się …   Słownik języka polskiego

• nałogowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. nałogowy: Pić nałogowo. Nałogowo czytać książki kryminalne, grać w karty. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• namiętnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., namiętnieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. namiętny w zn. 1.: Namiętnie przemawiać, protestować.; w zn. 2.: Namiętnie przytulać, całować.; w zn. 3.: Namiętnie grać w karty. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień